WEMA HAUOZI

''WEMA HAUOZI''

Ni siku nyingi kidogo, mwaka 1979, lakini ni tukio ambalo liliniuma sana.
Ilikuwa vigumu sana kulisahau na lilinifanya nijiulize, inakuwaje Mungu
anakuwa mkatili kiasi kile. Lakini bila shaka ilikuwa ni wakati ule wa
ufahamu mdogo. Hivi sasa ninafahamu mengi na hasa baada ya kujifunza
maarifa haya ya utambuzi.

Ilikuwa ni mwaka 1979 nikiwa nasafiri kutokea Dar es salaam kwenda Arusha.
Sijui ilikuwaje, lakini ilitokea. Tuliondoka Dar es salaam saa 12.30 jioni.
Wakati ule mabasi yalikuwa yakisafiri jioni na usiku, sio kama siku hizi.

Nilikuwa ninakwenda Arusha kwenye usaili kwa ajili ya ajira, nikiwa ndio

kwanza nimemaliza kidato cha nne. Niliajiriwa moja kwa moja serikalini,

kwani siku zile ajira zilikuwa ni za kumwaga. Hata hivyo sikuridhishwa na

kazi niliyokuwa nafanya, hivyo niliomba kazi kwenye kampuni moja kule

Arusha na niliitwa kwa usaili.

Tulifika mji unaoitwa Korogwe ambao wakati ule ulikuwa ndio mji maarufu kwa

hoteli zake katika barabara yote ya Segera hadi Moshi na Arusha. Tulipofika

Korogwe basi letu lilisimama kwa ajili ya abiria kupata chakula. Niliingia

kwenye hoteli moja ambayo nakumbuka hadi leo kwamba ilikuwa ikiitwa Bamboo.

Niliagiza chakula na kula haraka kutokana na muda mfupi wa kula uliotolewa

na wenye basi la TTBS ambalo ndilo nililosafiri nalo.

Wakati wa kulipa ndipo niliposhangaa na kuogopa. Niliingiza mkono mifukoni

na kukuta kwamba sikuwa na hela. Nilianza kubabaika na mwenye hoteli

alisema hawezi kukubali ujinga huo, "Abiria wengine wahuni bwana, anakula

na kujifanya kaibiwa, ukikubaliana nao kila siku hasara tu" Mwenye hoteli

alisema kwa kudhamiria hasa.

Kulizuka zogo kubwa, huku mwenye hoteli akisema ni lazima anipeleke polisi.

Ni kweli alimtuma mmoja wa watumishi wake kwenda kituo cha polisi ili

nishughulikiwe.

Hapo Hotelini kulikuwa na bwana mmoja aliyekuwa amekaa pembeni na mkewe na

watoto wao wakila. Yule bwana alipoona vile alimtuma mhudumu mmoja aniite.

Niliondoka pale kaunta nilipokuwa nabembeleza na kuja kwa yule bwana.

Alikuwa ni kijana mtu mzima kidogo, mwenye miaka kama 50 hivi. Nilimsalimia

na aliitikia, nilimsalimia mkewe pia. Yule bwana aliniuliza kisa cha vurugu

ile na nilimsimulia. Aliniuliza sasa huko Arusha ningeishi vipi wakati wa

usaili wakati nimeibiwa fedha zote na ningerudi vipi Dar. Nilimwambia

nilikuwa napanga namna ya kurudi Dar, kama huko polisi ningeaminika.

Kama mzaha vile yule bwana aliniambia kuwa angenipa fedha za kutumia huko

Arusha na nikirudi Dar nimrudishie fedha zake. Nakumbuka alinipa shilingi

90 kwa ahadi kwamba nikirudi Dar nimpelekee fedha zake ofisini kwake.

Alinielekeza ofisini kwake, mtaa wa Nkuruma na kuniambia kuwa ameamua

kunisaidia kwa sababu kila binadamu anahitaji msaada wa mwingine na maisha

haya ni mzunguko. Nilimshukuru na kuondoka kukimbilia basini. Basi lilikuwa

linanisubiri mimi tu. Nilipanda ndani ya basi na abiria wengine walinipa

pole. Tuliondoka Korogwe, lakini haikuchukua muda basi letu lilipata tatizo

la pancha ya gurudumu moja la mbele. Ilibidi tuegeshe pembeni ili

litengenezwe. Baada ya matengenezo, tuliondoka kuendelea na safari yetu.

Karibu na mji wa Same kwenye saa saba usiku, basi letu lilisimama ghafla.

Abiria walisimama ndani ya basi na kulizuka aina ya kusukumana. Huko nje

kulikuwa na ajali. Abiria tulishuka haraka na wengine huko chini

walishaanza kupiga mayowe, hasa wanawake. Niliposhuka niliona gari ndogo

nyeusi ikiwa imebondeka sana na hapo kando kulikuwa na maiti wawili.

Nilijua ni maiti kwa sababu walikuwa wamefunikwa gubigubi. Halafu kulikuwa

na katoto kalikokuwa kanalia sana kakiwa kamefungwa kanga kichwani.

Tumwahishe huyu mtoto hapo Same hospitali ameumia, ingawa sio sana.

Nilikatazama kale katoto ka kiume kenye umri wa miaka kama mitatu. alikuwa

ameumia kwenye paji la uso, lakini kalikuwa hai. Bila shaka wale walikuwa

ni wazazi wake, kalikuwa yatima tayari. Machozi yalinitoka.

Baada ya kupata msaada na askari wa usalama barabarani kuchukua maiti wale

tulipanda basini kuendelea na safari yetu. Kale katoto kalichukuliwa na

jamaa fulani waliokuwa na Land Rover ya serikali kukimbizwa hospitalini.

Ndani ya Basi mazungumzo yalikuwa ni kuhusu ajali ile tu, hadi tunafika

Arusha. Tulichelewa sana kufika Arusha kwani tulifika kwenye saa tano

asubuhi, badala ya saa mbili .

Nililala kwenye hoteli rahisi na kufanya usaili kesho yake. Ni hiyo kesho,

baada ya usaili niliponunua gazeti ambapo nilipata mshtuko mkubwa ajabu.

Kumbe wale watu wawili waliokufa kwenye ajali ile ya Same walikuwa ni yule

bwana aliyenisaidia hela na mkewe. Yule mtoto wao ndiye aliyeokoka.

Niligundua hilo baada ya kusoma jina lake na jina la kampuni aliponiambia

nimpelekee fedha zake nikirudi Dar, pamoja na picha yake, mke na mtoto.

Nililia sana, kama mtoto.

Nillishindwa kujua ni kwa nini afe. Nilijiuliza ni nani sasa angemlea mtoto

yule? Yalikuwa ni maswali yasiyo na majibu na pengine maswali ya kijinga

pia.

Nilijua kwamba nilikuwa na deni, deni la shilingi tisini. Kwa wakati ule

shilingi tisini zilikuwa ni sawa na shilingi laki moja za sasa.

Kwa mara ya kwanza sasa nilijiuliza ni kwa nini marehemu yule aliniamini

nakuamua kunipa fedha zile. Sikupata jibu.

Nilikata kipande kile cha gazeti la kingereza kilichokuwa na habari ile.

Nilichukuwa kipande hicho na kukiweka kwenye Diary yangu. Deni, Ningelipa

vipi deni la watu? Nilijikuta nikipiga magoti na kuomba mungu anipe uwezo

wa kuja kulilipa deni la mtu yule mwema kwa njia yoyote. 'Mungu naomba uje

uniwezeshe kulilipa deni la marehemu kwa sura na namna ujuavyo wewe. Nataka

kulilipa deni hili ili nami niwe nimemfanyia jambo marehemu,' niliomba.

Nilirejea Dar siku hiyo hiyo.Kwa sababu ya mambo mengi na hasa baada ya

matokeo ya usaili ule kuwa mbaya kwangu, nilijikuta nikiwa na mambo mengi

na kusahau haraka sana kuhusu mtu yule aliyenisaidia mbaye ni marehemu.

Nilifanikiwa hata hivyo kupata nafasi ya kusoma Chuo cha Saruji na baadae

chuo cha ufundi na hatimaye nilibahatika kwenda nchini Uingereza. Mwaka

1991 nilianza shughuli zangu.

Ilikuwa ni mwaka 1995 nikiwa ofisini kwangu pale lilipokuwa jengo Nasaco

ambalo liliungua mwaka 1996, ambapo lilijengwa upya na kubadilishwa jina na

kuitwa Water Front. Nikiwa nafanya kazi zangu niliambiwa na sekratari wangu

kwamba kulikuwa na kijana aliyekuwa anataka kuniona. Nilimuuliza ni kijana

gani, akasema hamjui. Nilimwambia amruhusu aingie. Kijana huyo aliingia

ofisini. Alikuwa ni kijana mdogo wa umri miaka kama 17 au 18 hivi, mweupe

mrefu kidogo. Alikuwa amevaa bora liende , yaani hovyohovyo huku afya yake

ikiwa hairidhishi sana.

Nilimkaribisha ilimradi basi tu, kwani niliona atanipotezea bure muda

wangu. Ni lazima niwe mkweli kwamba sikuwa mtu mwenye huruma sana na

nilikuwa naamini sana katika watu wenye pesa au majina. Nilimuuliza,

"nikusaidie nini kijana na ukifanya haraka nitashukuru maana nina kikao

baada ya muda mfupi". Nilisema na sikuwa na kikao chochote , lakini

nilitaka tu aondoke haraka.

"Samahani mzee, nilikuwa na shida...nimefukuzwa shule na sina tena mtu

wakunisaidia kwa sababu ...nime..niko ..kidato cha pili na hivyo tu

natafuta tu kama atatokea mtu....

Nilimkatisha. "Sikiliza kijana. Kama huna jambo lingine la kusema, ni bora

ukaniacha nifanye kazi. Hivi unafikiri kama nikiamua kumsaidia kila mtu

aliyefukuzwa shule si nitarudi kwetu kwa miguu! Nenda Wizara ya Elimu

waambie..Kwanza wazazi wako wanafanya kitu gani, kwa nini washindwe ...Kwa

nini walikupeleka shule ya kulipia kama hawana uwezo, wanataka sifa?"

"Hapana wazazi wangu walikufa na ninasoma shule ya serikali. Nimekosa

mahitaji ya msingi na nauli ya kwendea shule. Nasoma shule ya Kwiro,

Morogoro. Shangazi ndiye anayenisomesha, naye ana kansa na hivi sasa hata

kazi hafanyi..," Alianza kulia. Huruma fulani ilinijia na nilijiambia, kama

ni nauli tu na matumizi, kwa nini nisiwe mwema, angalau kwa mara moja tu.

"Baba na mama walifariki lini?" Niliuliza nikijua kwamba, watakuwa wamekufa

kwa ukimwi, maana kipindi kile ndipo fasheni ya ukimwi ilipoanza, ambapo

kila anayekufa huhesabiwa kwamba kafa kwa ukimwi.

"Walikufa kwa ajali nilipokuwa mdogo sana, nilipokuwa na miaka mitatu. Ndio

shangazi yangu akanichukua na kunilea hadi sasa anakufa kwa kansa." Yule

kijana alilia zaidi. Naomba nikwambie wewe msomaji unayesoma hapa kwamba,

kuna nguvu fulani na sasa naamini kwamba ziko nyingi ambazo huwa zinaongoza

maisha yetu bila sisi kujua.

Kitu fulani kilinipiga akilini paaa! Nilijikuta namuuliza yuel kijana. "Kwa

nini umeamua kuja kwangu, ni nani alikuelekeza hapa na wazazi wako walikufa

mwaka gani na wapi?"

Yule kijana alisema, "Nimeona nijaribu tu kwa mtu yeyote ambaye anaweza

kunisaidia, na ndio nimejikuta nikiingia hapa, sijui....sikutumwa na mtu.

Wazazi wangu walikufa mwaka 1979 huko Same na mimi wanasema nilikuwa kwenye

ajali, nikaokoka. Niliumia tu hapa." Alishika kwenye kovu juu ya paji lake

la uso.

Nilihisi kitu fulani kikipanda tumboni na kuja kifuani halafi niliona kama

vile nimebanwa na kushindwa kupumua. "Baba yako alikuwa anaitwa nani?"

"Alikuwa anaitwa Siame..Cosmas Siame.." Niliinuka ghafla hadi yule kijana

alishtuka . Nilikwenda kwenye kabati langu mle ofisini na kuchakura kwenye

droo moja na kutoka na diary. Mikono ikinitetemeka, nilitoa kipande cha

gazeti ndani ya diary hiyo, nilichokuwa nimekihifadhi.

"Ndio alikuwa anaitwa Cosmas Siame. Huyu ni mtoto wake, ni yule mtoto

aliyenusurika." Nilinong'ona. Nilijikuta nikipiga magoti na kusali. "Mungu,

wewe ni mweza na hakuna kinachokushinda. Nimeamini baba kwamba kila jema

tunalofanya ni akiba yetu ya kesho na kesho hiyo huanzia hapa duniani."

Halafu nillinyamaza na kulia sana. Nililia kwa furaha na ugunduzi wa nguvu

zinazomgusa binadamu kwa kila analofanya.

Nilisimama nikiwa nimesawajika kabisa. Nilihisi kuwa mtu mwingine kabisa.

Nilimfuata yule kijana na kumkumbatia huku nikiwa bado ninalia. "Mimi ni

baba yako mdogo, ndiye nitakyekulea sasa. Ni zamu yangu sasa kukulea hadi

mwisho" Naye alilia bila kujua sababu na alikuwa amechanganyikiwa kabisa.

Nilirudi kwenye kiti na kumsimulia kilichotokea miaka 17 iliyopita.

Tuliondoka hapo na kwenda kumwona shangazi yake Ubungo, eneo la maziwa

ambako alikuwa amepanga chumba. Kutokana na hali yake nilimhamishia kwangu,

baada ya kumsimulia kilichotokea. Huyo dada yake Cosmas alifurahi sana hadi

akashindwa kuzungumza kwa saa nzima. Alifariki hata hivyo mwaka mmoja

baadae, lakini akiwa ameridhika sana.

Kijana Siame alisoma na kumaliza Chuo Kikuu na hivi sasa yuko nchini

Australia anakofanya kazi. Ukweli ni kwamba ni mwanangu kabisa sasa.

Naamini huko waliko Mbinguni wazazi wake wanafurahia kile walichokipanda

miaka mingi sana nyuma. Lakini nami najiuliza bado. Ilikuwaje Cosmas

akanipa msaada ule? Halafu najiuliza ni kitu gani kilimvuta mwanae Siame

hadi ofisini kwangu akizipita ofisi nyingine zote? Nataka nikuambie, usiwe

mbishi sana bila sababu, kuna nguvu za ziada zinazoongoza matokeo maishani

mwetu....NGUVU HIZO NI UPENDO WA MUNGU! "